Οι άνθρωποι συνηθίζουν να γιορτάζουν επετείους. Εθνικές, οικογενειακές, προσωπικές. Επετείους που για κάποιους έχουν σημασία, ενώ για κάποιους άλλους είναι απλώς μια ακόμα ημερομηνία.

Υπάρχουν όμως και άλλες, που σημαίνουν πολλά, έστω και αν αφορούν κάποια σχετικά μικρή ομάδα ανθρώπων. Αυτό λοιπόν συμβαίνει με την ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών, ο οποίος το 2021 γιορτάζει τα 45 χρόνια από τη δημιουργία του, όταν τον Σεπτέμβριο του 1976 μια μικρή παρέα με κοινούς στόχους και όνειρα για μια αρμονική σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης, έβαλαν τις βάσεις και ξεκίνησαν την ιστορία αυτού που σήμερα λέγεται Ορειβατικός Αχαρνών. Στο πέρασμα χρόνων, με οδηγό το όραμα των πρώτων, μεγάλωσε, ανδρώθηκε και απλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα, φτιάχνοντας έναν Σύλλογο-πρότυπο,

Στα χρόνια που ακολούθησαν η προσπάθεια και οι κόποι εντάθηκαν, ανάμεσα σε χαρές, επιτυχίες, αλλά και καιρούς με απογοήτευση που μόνο πείσμωσαν την ψυχή της παρέας. Από το κατώφλι του Συλλόγου πέρασαν πολλοί, τον αγάπησαν και έμειναν πιστοί φίλοι του.

Σήμερα απαριθμεί 6.000 μέλη και πλέον. Όμως δεν υπάρχουν όρια ούτε στην αγάπη του κόσμου, ούτε στην προσπάθεια για νέους στόχους, όνειρα και κοινές χαρές. Όσα συνέβησαν μας γεμίζουν ενθουσιασμό, αλλά και πίστη ότι υπάρχει ακόμα δρόμος σε αυτή τη «γροθιά» που μας κρατά ενωμένους όσο ανοίγει μπροστά μας η ζωή στη φύση

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

(1976) Ίδρυση του Σωματείου «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών» και έκδοση του ενημερωτικού δελτίου του Συλλόγου, (διμηνιαίο, ασπρόμαυρο και δωδεκασέλιδο). Ταυτόχρονα αρχίζει να λειτουρ­γεί το τμήμα σκάκι. Το τμήμα αυτό στα χρόνια που ακολούθησαν αναπτύχθηκε και οι αθλητές και οι αθλήτριές του πήραν μέρος σε επίσημες διοργανώσεις έχοντας κερδίσει σημαντικές διακρίσεις (πανελλήνια πρωταθλήματα και διασυλλογικά).

(1977) Ίδρυση του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αχαρνών, το οποίο αρχικά εγκαταστάθηκε στο παλαιό Γυμνάσιο των Αχαρνών.

(1978) Το διμηνιαίο δελτίο μεγαλώνει και παίρνει το όνομα «ΚΟΡΦΕΣ». Γίνεται έγχρωμο με 40 σελίδες και εκδίδεται με σκοπό την ανάπτυξη του ορεινού αθλητισμού και τη δραστηριοποίηση σε αθλητικά και κοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη ενός γόνιμου προβληματισμού για την προστασία του ορεινού περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξή του.

(1980) Ιδρύονται σχολές χιονοδρομίας για μικρούς και μεγάλους. Σκοπός των σχολών αυτών είναι η έγκυρη εκμάθηση όλων των μορφών χιονοδρομίας, σε όσους το επιθυμούν. Οι σχολές έχουν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό μαθητών, ιδιαίτερα δε τα παιδικά τμήματα.

(1981) Ξεκινά η κατασκευή του πρώτου καταφυγίου του Συλλόγου, στην κορφή Φλαμπούρι της Πάρνηθας.

(1982) Ο Σύλλογος ιδρύει την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών και μεταφέρει το Μουσείο στο παλαιό Δημαρχείο της πόλης (κατόπιν παραχώρησης του Δημάρχου Ντίνου Βρεττού), οπότε και δωρίζει ολόκληρο το Μουσείο, στη νεοσυσταθείσα Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών. Το νέο Μουσείο εγκαινιάζεται από την Υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.

(1983) α. Θεσπίζεται το «Πανηγύρι της Ανθρωπιάς» ως νέα πολιτιστική και ανθρωπιστική δραστηριότητα. Αποτελεί μια διήμερη γιορτή στο βουνό κατά τη διάρκεια της οποίας ορειβάτες αλλά και φίλοι αυτών, δίνουν, σε ειδικά διαμορφωμένες σκηνές του Ερυθρού Σταυρού, αίμα για τα παιδιά που πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία.

β. Καθιερώνεται ως ετήσια δραστηριότητα ο «Γύρος της Πάρνηθας». Αγώνας ανωμάλου δρόμου 16 χιλιομέτρων για άτομα άνω των 15 ετών, σε κυκλική διαδρομή στο δάσος της Πάρνηθας. Για τους λιλιπούτειους αθλητές υπάρχει ειδική διαδρομή 4 χιλιομέτρων. Η εκδήλωση επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα.

(1984) α. Καθιερώνεται Πανελλήνιος Διαγωνισμός Φωτογραφίας με θέμα «Τα ελληνικά βουνά. Άνθρωποι και φύση» (επαναλαμβανόμενος ανά τριετία, με ειδική τελετή και απονομές βραβείων σε βετεράνους ορειβάτες και όσους συνέβαλαν στην προώθηση του ορεινού αθλητισμού).

β. Το περιοδικό «ΚΟΡΦΕΣ» αλλάζει διάσταση γίνεται 60σέλιδο και στη συνέχεια 100σέλιδο έγχρωμο, παγκόσμιας πλέον ακτινοβολίας, με συνδρομητές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Για υποστήριξη των Ελλήνων αλλά και των ξένων φίλων του βουνού, το περιοδικό δημιούργησε ειδικό τμήμα για ετοιμασία και έκδοση λεπτομερών ορειβατικών χαρτών των ελληνικών βουνών, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά και γερμανικά.

(1986) Αποπερατώνονται οι εργασίες και γίνονται τα εγκαίνια του μεγάλου καταφυγίου Φλαμπούρι στην Πάρνηθα.

(1987) Έναρξη των σχολών βουνού για μικρούς και μεγάλους. Σκοπός είναι η έγκυρη εκμάθηση, από ειδικούς εκπαιδευτές, όλων των μορφών ορεινού αθλητισμού.

(1988) Τοποθέτηση ηλιακών φωτοκυψελών στο καταφύγιο Φλαμπούρι, για ενίσχυση της ενεργειακής αυτοδυναμίας του.

(1990) Αγορά οικοπέδου 1.700 τετραγωνικών μέτρων για την ανέγερση αθλητικού και πολιτιστικού κέντρου του συλλόγου.

(1992) Έναρξη λειτουργίας παιδικών κατασκηνώσεων βουνού. Με τη δραστηριότητα αυτή ο Σύλλογος προσπαθεί όχι μόνο να δυναμώσει τα παιδιά σωματικά και ψυχικά αλλά και να συμβάλει στην υποστήριξη εκείνων των οικογενειών και των παιδιών που θέλουν να γνωρίσουν το βουνό μέσα από τον θεσμό της κατασκήνωσης

(1993-1994) Συμμετοχή του Συλλόγου στο πρόγραμμα «Youth for Europe» (ανταλλαγή νέων με την Αγγλία).

(1995) Υλοποιείται καινοτομικό πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης του Ευρωπαϊ­κού Κοινωνικού Ταμείου, με θέμα «Σύμβουλοι προστασίας και Ανάπτυξης Ορει­νού Περιβάλλοντος». Στόχος του προγράμματος αυτού ήταν η επαγγελματική κατάρτιση νέων που επιθυμούν να οργανώσουν ή να συμμετάσχουν σε επαγγελματικές δραστηριότητες στο βουνό, με τρόπο που όχι μόνο δεν θα βλάψει το ορεινό περι­βάλλον, αλλά να μπορέσουν να λειτουργήσουν και ως σύμβουλοι προστασίας του.

(1995) Ολοκληρώνεται η ανέγερση του κυρίως τμήματος του αθλητικού και πολιτιστικού κέντρου του Συλλόγου και πραγματοποιείται η μεταφορά των γραφείων στο νέο κέντρο, προϋπολογισμού 120.000.000 δρχ.

(1996) Υλοποιείται εγκριθέν διακρατικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «ΕΥΡΑΘΛΟΝ», σε συνεργασία με φορείς από Αυστρία, Ιταλία, Αγγλία και Σουηδία. Στόχος του προγράμματος είναι η προώθηση του ορεινού αθλητισμού στους νέους και η προστασία του ορεινού περιβάλλοντος.

(1996-1997) Κατασκευή της κλειστής πίστας αναρρίχησης, στο αθλητικό κέντρο, μοναδική τότε στην Ελλάδα και μία από τις μεγαλύτερες ήδη. Διαμορφώνονται δυνατότητες για νέες αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες όπως: Τεχνική Αναρρίχηση – Γυμναστική –­ Καράτε – Τζούντο – Πινγκ-Πονγκ – Ζωγραφική και Αγιογραφία.

Παράλληλα λειτουργούν και τα παραδοσιακά τμήματα του Συλλόγου.

Ορειβασία: Με σχολές βουνού και συχνές αναβάσεις σ’ όλα τα βουνά και τα φαράγγια της Ελλάδας.

Χιονοδρομία: Με σχολές που λειτουργούν κάθε Σάββατο και Κυριακή, στα ωραιότερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας.

Ορειβατικό σκι: Με σχολές και εξορμήσεις στα βουνά της Ελλάδας με ορειβατικά σκι.

Σκάκι: Με σχολές αλλά και οργάνωση μεγάλων δια­σχολικών και διασυλλο­γικών αγώνων.

Ορεινή Ποδηλασία: Με σχολές – οργάνωση ποδηλατικών εξορμήσεων και συμμετοχή σε πανελλήνιους αγώνες.

Παιδικές Κατασκηνώσεις: Με πλήθος εκπαιδευτικών και αθλητικών δραστηριο­τήτων.

(1998) Κατασκευάζεται η σοφίτα του κτιρίου και εξοπλίζονται τα τμήματα με την αγορά χιονοδρομικού υλικού και ποδηλάτων. Επαναλαμβάνονται για άλλη μία χρονιά οι παιδικές κατασκηνώσεις στα Άγραφα και την Πάρνηθα, ενώ παράλληλα ο Σύλλογος εκδίδει σειρά ορειβατικών χαρτών σε συνεργασία με τον ΕΟΤ.

(1999) Συνεχίζει το πρόγραμμα ανταλλαγής νέων με την Αγγλία, ενώ συμμετέχει στο πρόγραμμα «σχολείο στο βουνό».

Αγορά δύο νέων οικοπέδων κοντά στο αθλητικό κέντρο.

(2000) α. Συμμετέχει στο Διακρατικό πρόγραμμα «Youthstart–itiver» για την προστασία του Περιβάλλοντος και τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού.

β. Σε συνεργασία με τον Δήμο Καλύμνου και τον εκπαιδευτή Άρη Θεοδωρόπουλο, ξεκινούν την αναρριχητική προβολή της Καλύμνου.

(2002) Συνεχίζει τα Ορειβατικά – Περιβαλλοντικά κέντρα για παιδιά, ενώ παράλληλα αρχίζει ο θεσμός της βράβευσης των αθλητών του Συλλόγου.

(2003) Διαμορφώνει σε αίθουσα του αθλητικού κέντρου, εκθεσιακό χώρο χλωρίδας – πανίδας και πετρωμάτων, υποστηρίζει προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης σχολείων της Αθήνας στο πλαίσιο του ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ, επαναλαμβάνει το πρόγραμμα ανταλλαγής νέων με την Αγγλία και συμμετέχει σε πρόγραμμα με νέους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω του οργανισμού Evert Spa–Regional Development Agency European Union Policy Department.

(2005) Αγοράζονται VHF για την ασφαλή ανάβαση των ορειβατών, στις εξορμήσεις του Συλλόγου και ηχοεντοπιστικά συστήματα, για χρήση σε περίπτωση χιονοστιβάδων, για τους αθλητές του ορειβατικού σκι.

(2006) Δημιουργείται βιβλιοθήκη στον 4ο όροφο του αθλητικού κέντρου με βιβλία και έντυπα ορειβατικού ενδιαφέροντος.

(2007) Αποκαθίσταται και αναβαθμίζεται η φωτοβολταϊκή μονάδα του καταφυγίου. Εμπλουτίζεται η βιβλιοθήκη του Συλλόγου και χορηγούνται 150 βιβλία των εκδόσεών του, σε πυρόπληκτα σχολεία της Ηλείας.

(2008) Εκδίδεται βιβλίο με τίτλο: Νοσήματα βουνού το οποίο διατίθεται δωρεάν.

(2009) Γιορτάζονται τα 200 τεύχη του περιοδικού ΚΟΡΦΕΣ με την έκδοση επετειακού τεύχους.

(2011) Αγοράζονται GPS για τις ανάγκες του Συλλόγου.

(2012) α. Τοποθετούνται στο αθλητικό κέντρο φωτοβολταϊκά συστήματα παραγωγής ρεύματος στο πλαίσιο της πράσινης ανάπτυξης και της ωφέλειας, από τις ήπιες πηγές ενέργειας.

β. Συμμετέχει: στο πρώτο Πανελλήνιο συνέδριο «Στρατηγικής προβολής και ταυτότητας τόπου», σε τηλεδιάσκεψη με την πόλη του Βόλου και παράλληλα, με τον Δήμο Αχαρνών, σε πρόγραμμα ανταλλαγής νέων από 5 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(2013) Αγοράζονται καινούργια φωτοβολταϊκά για τις ανάγκες του καταφυγίου.

(2015) Τοποθετείται στο αθλητικό κέντρο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, το οποίο λειτουργεί όλο το 24ωρο.

(2019) Κατασκευή Αναρριχητικής Πίστας Ταχύτητας

(2020) Αντικατάσταση τμημάτων της παλαιάς Αναρριχητικής Πίστας και κατασκευή νέων.

Από το 1976 ως σήμερα ο Σύλλογος:

Οργανώνει κάθε Σαββατοκύριακο αναβάσεις σε διάφορα βουνά της Ελλάδας. Αναβάσεις έχουν γίνει επίσης σε πολλά από τα ψηλότερα βουνά στον κόσμο όπως Ιμαλάια – Έβερεστ (από Νεπάλ), Άλπεις (από Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία και Γαλλία), Πυρηναία (από Ισπανία), Καρπάθια (από Ρουμανία), Κιλιμάντζαρο (από Τανζανία), Σιπχάν, Αραράτ και Αργαίος (από Τουρκία), Άνδεις (από Βολιβία), βουνά της νήσου Βόρνεο, της Αρμενίας του Βιετνάμ, της Αλβανίας κλπ.
Συμμετέχει και υποστηρίζει δραστηριότητες που οργανώ­νονται από άλλους συλλόγους, φορείς ή και άτομα, εφόσον περιλαμβάνονται στους σκοπούς του.
Έχει εκδώσει βιβλία με στόχο να μυήσει τους νέους ορειβάτες στην ορειβασία, τη φιλοσοφία της και την ασφαλή προσέγγισή της και κάνει παρουσιάσεις βιβλίων.
Έχει πραγματοποιήσει δενδροφυτεύσεις, καθαρισμούς και σηματοδοτήσεις μονοπατιών.
Έχει οργανώσει προβολές, σεμινάρια και ομιλίες για πρώτες βοήθειες, εξοπλισμό, διάσωση και επιμόρφωση νέων ορειβατών, όπως επίσης και για θέματα προστασίας της φύσης.
Έχει οργανώσει αθλητικές εκδηλώσεις όπως Άθλους και Γύρους Πάρνηθας και συμμετέχει σε αγώνες ελληνικούς και διεθνείς, όπως επίσης και σε ποδηλατοδρομίες.
Για όλες τις παραπάνω δράσεις του έχει βραβευτεί από διάφορους φορείς (Ομοσπονδίες, Δήμους, Κοινότητες διαφόρων περιοχών της Ελλάδας και οικολογικές οργανώσεις).

Πρόεδρος του συλλόγου από το 1976 και μέχρι τον θάνατό του το 2004, υπήρξε ο Νώντας Νίκας. Aπό το 1987–1988, Πρόεδρος διετέλεσε ο Ιωάννης Κατάρας από τον οποίο τη σκυτάλη πήρε ο άξιος συνεχιστής αυτής της υπεράνθρωπης προσπάθειας, Βασίλης Νίκας από το 2004 – 2016 και μετά από αυτόν η Εύα Μπάλλιου. Σήμερα αυτή και τα ορκισμένα μέλη της μεγάλης οικογένειας του ΕΟΣ Αχαρνών, συνεχίζουν άοκνα και με το ίδιο πάθος, να χτίζουν πετραδάκι – πετραδάκι και με πάθος αυτό που οι πρώτοι εκείνοι αισιόδοξοι ονειρεύτηκαν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τα χρόνια περνούν και οι νέοι του 1976 μεγάλωσαν. Το σήμερα και το αύριο χρειάζεται ανθρώπους και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί. Ο Σύλλογος είναι οι άνθρωποί του, τα χαμόγελά τους, ο ιδρώτας τους στα μονοπάτια, οι ανάσες τους στις αναβάσεις, τα γεμάτα ποτήρια και η παρέα που θα συνεχίσει να σηκώνει τον Σύλλογο πιο ψηλά, πιο μακριά στον κόσμο.

Γιατί τελικά ο Ορειβατικός Αχαρνών είναι ο πυρήνας μιας σειράς δραστηριοτήτων που εκφράζουν τις απόψεις και τις επιθυμίες του ορειβατικού κόσμου.

Γιατί πρέπει όσο το δυνατόν περισσότεροι να γνωρίσουν την ορεινή φύση και τους ανθρώπους της. Τα πανέμορφα χωριά και τα άγρια φαράγγια της. Τις ψηλές κορφές και τα αεικίνητα ποτάμια της. Τη χλωρίδα και την πανίδα της. Αφού τελικά, «πώς να νοιαστεί κάποιος έναν τόπο και τα προβλήματά του αν δεν έχει περπατήσει ποτέ σε αυτόν !!!».