Πρώτη συμμετοχή Καρβελά Κων/νου με τα χρώματα του ΕΟΣ Αχαρνών

Πρώτη συμμετοχή του αθλητή Καρβελά Κων/νου με τα χρώματα  του συλλόγου μας. Έλαβε μέρος στις 26 Μάϊου στον  8ο ποδηλατικό αγώνα του γύρου Τρίπολης απόστασης 76.9km και τερμάτισε σε χρόνο 2.59.04. Η θέση που κατέλαβε στην κατηγορία των ανδρών ήταν η 4η. Ο σύλλογος εύχεται στον αθλητή μας καλή συνέχεια στην αθλητική του πορεία.

Ο αθλητή μας μέσα απο το κείμενο που ακολουθεί μας παρουσιάζεται και μας περιγράφει την εμπειρία του από την συμμετοχή του στον αγώνα

   Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω αναμνήσεις πάνω στο ποδήλατο. Ο πατέρας μου, αθλητής και ποδηλάτης, μού έμαθε να κάνω ποδήλατο και μου έδειξε το δρόμο του αθλητισμού. Μόλις από το δημοτικό είχα το πρώτο μου ποδήλατο δρόμου, από εκείνα που είχαν δύο λεβιέδες πάνω στο σκελετό για την αλλαγή ταχυτήτων. Αργότερα στο γυμνάσιο έφτιαξα κομμάτι κομμάτι την δική μου κούρσα και ήμουν ο μόνος στο σχολείο που είχε αγωνιστικό ποδήλατο. Σήμερα εργάζομαι στο Costa Navarino ως tour guide σε ποδηλατικές εκδρομές και μοιράζομαι το πάθος μου με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έρχονται στον τόπο μου να τους ξεναγήσω και να τους μεταφέρω λίγο από την αγάπη μου για το ανεκτίμητο φυσικό μας πλούτο. Το μικρόβιο του αθλητισμού και της ευγενής άμιλλας δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει μέσα μου. Πριν από μερικούς μήνες λοιπόν συναντήθηκα ύστερα από χρόνια με τον Κώστα Σταμούλη. Είχα ακούσει από τον πατέρα μου πως ασχολείται με την ποδηλασία ως προπονητής και θέλησα να τον συναντήσω. Ύστερα από την συνάντησή μας, του είπα πως θέλω να συμμετάσχω σε ποδηλατικούς αγώνες κι εκείνος με βοήθησε με όλη τη διαδικασία για την έκδοση δελτίου και την είσοδο μου στον Ε.Ο.Σ Αχαρνών. Μόλις είχα το δελτίο στα χέρια μου μίλησα με τον πατέρα μου και του ζήτησα να μου προτείνει έναν ποδηλατικό αγώνα για να ξεκινήσω. Ο πατέρας μου Simon Karvelas είναι μέλος της Π.Ε.Π.Α και ενεργός αθλητής από τότε που τον θυμάμαι. Πήραμε λοιπόν την απόφαση να τρέξουμε μαζί τον πρώτο μου αγώνα στον 8ο Ποδηλατικό Γύρος Τρίπολης στις 26/5. Έφτασε λοιπόν η μέρα του αγώνα. Ο καιρός το πρωί στην Τρίπολη ήταν βροχερός, ενώ είχε βάλει και λίγο κρύο. Μερικοί ποδηλάτες μας ρωτούσαν αν θα λάβουμε μέρος, ενώ εκείνοι σκεφτόντουσαν να φύγουν λόγω καιρικών συνθηκών. Εγώ ήμουν αποφασισμένος να τρέξω ό,τι και να γίνει. Στο σημείο εκκίνησης συναντήθηκα με αθλητές από τον τόπο μου και άκουσα προσεκτικά τις συζητήσεις σχετικά με τη διαδρομή και το τι θα έπρεπε να προσέξω. Λίγο πριν δοθεί το σήμα της εκκίνησης, η βροχή σταμάτησε και ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει. Τώρα είμαι έτοιμος, είπα στον εαυτό μου. Η σημαία πέφτει και ο αγώνας ξεκινάει. Βρίσκομαι σε ένα κύμα από ποδήλατα και προσπαθώ να καταλάβω πώς πρέπει να κινούμαι ώστε να μην προκαλέσω κάποιο ατύχημα. Σε λίγα λεπτά το έχω πιάσει και νιώθω πως είμαι συστατικό μέλος αυτής της πολύχρωμης μάζας ποδηλατών που ξεχειλίζει στους δρόμους της πόλης. Ο ενθουσιασμός μου είναι μεγάλος αλλά και το άγχος δεν πάει πίσω. Είμαι ακόμη στην προεκκίνηση και νιώθω πως έχω ήδη κουραστεί. Τώρα δίνουν το ελεύθερο και όλοι αρχίζουν να επιταχύνουν, κάνω το ίδιο κι εγώ. Λίγα μέτρα πιο κάτω γίνεται το πρώτο ατύχημα και βλέπω ποδήλατα πεσμένα. Για λίγο σκέφτομαι πως θα μπορούσε να είχε συμβεί το ίδιο και σε μένα, βλέπω όμως πως είναι όλοι καλά και συνεχίζω. Η ανηφόρα ξεκινάει και αποφασίζω να ακολουθήσω το δικό μου ρυθμό. Βρίσκομαι στο τέλος αλλά νιώθω πως ο ρυθμός μου είναι καλός και μπορώ να τον κρατήσω ακόμη για ώρα. Αρχίζω και κάνω τις πρώτες μου προσπεράσεις και η αυτοπεποίθησή μου ανεβαίνει. Ύστερα από λίγη ώρα συναντάω ένα φίλο πάνω στην ανηφόρα. Χαίρομαι πολύ που βρίσκω λίγη παρέα κι εκείνος μου προτείνει να κάτσω μαζί του στο γκρουπ να ξεκουραστώ. Για λίγα χιλιόμετρα γίνομαι μέλος του γκρουπ και προσπαθώ να βοηθήσω κι εγώ πηγαίνοντας μπροστά για να κόψω τον αέρα. Ξεκινάει πάλι η ανηφόρα και αποφασίζω να φύγω από το γκρουπ, να κρατήσω το ρυθμό μου. Η κατηφόρα πλησιάζει σκέφτομαι και τότε θα ξεκουραστώ. Φτάνω στα τελευταία 8 χιλιόμετρα και τότε αρχίζω να νιώθω το σώμα μου να θέλει να εγκαταλείψει. Εκείνη τη στιγμή με φτάνει πάλι ο φίλος και το γκρουπ που ήταν πίσω μου. Κάθομαι λίγο πίσω και παίρνω δύναμη να οδηγήσω το γκρουπ. Βγαίνω μπροστά να κόψω τον αέρα και τα δίνω πραγματικά όλα. Βλέπω σε λίγο τα χιλιόμετρα που απομένουν βαμμένα πάνω στον δρόμο με λευκή μπογιά. Έρχεται η τελευταία ανηφόρα για τον τερματισμό και τα πόδια μου γίνονται όλο και πιο βαριά. Διακρίνοντας τη σημαία του τερματισμού, σπριντάρω μέχρι τη γραμμή και σηκώνω τη γροθιά μου πανηγυρίζοντας. Περιμένω λίγο ακόμη τον πατέρα μου να φτάσει και  κατεβαίνουμε μαζί μέχρι την πόλη για τις απονομές. Ήταν ο πρώτος μου αγώνας ποδηλασίας και είχα συναθλητή τον πατέρα μου. Μια εμπειρία αξέχαστη που σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας πολλά υποσχόμενης αθλητικής μου πορείας.